“Ośmiel się być mądry, naśladuj naturę!” -Samuel Christian Hahnemann.

Coraz wyraźniej uświadamiamy sobie, że człowiek jest częścią przyrody, a naturalne środki lecznicze są nam bliższe, zdrowsze i równie skuteczne jak substancje wyprodukowane przez przemysł farmaceutyczny. W dawnych czasach medycyna korzystała prawie wyłącznie z pomocy natury i trzeba przyznać, że osiągnięto w tej dziedzinie wiedzę, do której chętnie powracamy w dzisiejszych czasach.

Jedną z ciekawszych metod, jakimi posługuje się medycyna naturalna jest homeopatia. Jej podstawy stworzył i stopniowo udoskonalał, żyjący w latach 1755-1843 Samuel Christian Hahnemann. W swoich badaniach naukowych opierał się na tradycjach i sugestiach wywodzących się ze starożytnej medycyny greckiej.

Homeopatyczna metoda leczenia wykorzystuje do walki z chorobą naturalne mechanizmy obronne i regulacyjne organizmu. Jej zadaniem jest doprowadzenie do wewnętrznej równowagi sił życiowych, która jest warunkiem zdrowia. Aby osiągnąć ten stan w warunkach choroby, należy podać przygotowane w odpowiedni sposób substancje biologicznie czynne, które stymulując korzystne reakcje organizmu, wyzwalają proces samoleczenia i umożliwiają powrót do zdrowia. Jednak aby uruchomić właściwą reakcję, trzeba pobudzić odpowiednie miejsce chorego organizmu. Jest to bardzo trudne, ponieważ tak naprawdę, trudno nam ocenić, w którym momencie choroby nasz organizm nie potrafi sam sobie pomóc. Hahnemann wyszedł z oryginalnego założenia, że objawy choroby są wyrazem walki organizmu z czynnikami, które te dolegliwości wywołały. Nie należy więc usuwać tych objawów, ale potraktować je jako wskazówkę prowadzącą do dobrania właściwego leku. Najlepiej trafią w odpowiednie miejsca ustroju te substancje, które podane w większych ilościach zdrowemu człowiekowi wywołają reakcję organizmu zbliżoną do objawów określonej choroby. Na tym polega słynna reguła Hahnemanna: “Similia similibus curentur” to znaczy “podobne należy leczyć podobnym”. Przy doborze leku homeopatycznego kierujemy się więc indywidualną, specyficzną dla każdego chorego reakcją. Dlatego dwie różne osoby cierpiące z powodu tej samej choroby , ale w trakcie jej trwania zachowujące się odmiennie , otrzymują różne leki homeopatyczne. Homeopatyczna metoda leczenia to zupełnie inne podejście do choroby i pacjenta niż to, do którego jesteśmy przyzwyczajeni. W klasycznym podejściu zwanym “alopatycznym” staramy się zwalczać lub przynajmniej neutralizować czynnik odpowiedzialny za wywołanie danej choroby. Stosujemy tutaj leki, często w dużych dawkach, które działają przeciwstawnie do naturalnego kierunku reakcji organizmu. W efekcie wyręczamy w pewnym stopniu nasz organizm.

Leki homeopatyczne, pełniąc funkcję stymulatora, sprawiają, że funkcjonowanie organizmu jest skuteczniejsze. Dlatego, aby nie doprowadzić do pogorszenia stanu chorego, należy stosować małe lub nieskończenie małe dawki. Niskie potencje leków homeopatycznych powstają w ten sposób, że z substancji wyjściowej wykonuje się kolejne rozcieńczenia. W trakcie kolejnych rozcieńczeń lek jest wielokrotnie wstrząsany lub rozcierany. W ten sposób powstaje bezpieczny lek, który dodatkowo posiada działanie energetyczne. Surowce stosowane do produkcji tych preparatów są bardzo wysokiej jakości i pochodzą ze źródeł naturalnych – składników roślinnych, tkanek zwierzęcych lub minerałów. Ze względu na znaczne rozcieńczenia związki te nie kumulują się w organizmie i nie wywołują poważnych działań ubocznych. Nawet jeśli przedawkuje się lek lub poda w niewłaściwej proporcji- nie stanowi to żadnego niebezpieczeństwa. Czasami na samym początku terapii homeopatycznej może dojść do przejściowego nasilenia objawów chorobowych, ale jest to pożądana, zupełnie naturalna reakcja organizmu.

Leczenie homeopatyczne jest bezpieczne w czasie ciąży, u dzieci i we wszystkich tych stanach, gdzie obawiamy się działań ubocznych lub toksycznych tradycyjnych leków. Natomiast jeżeli są niewłaściwie zastosowane, mogą jedynie nie pomóc. Leki homeopatyczne nie wchodzą w reakcję z innymi lekami oraz nie stanowią konkurencji dla alopatii. Jeżeli organizm znajduje się w stanie znacznego wyczerpania lub choroba jest tak zaawansowana, że ustrój nie jest w stanie uruchomić reakcji obronnych, można w tym przypadku odwołać się do alopatii.Każde rozpoczęcie leczenia homeopatycznego jest uzależnione od postawienia dokładnego rozpoznania przy użyciu wszystkich dostępnych nowoczesnych procedur diagnostycznych, które ma nie tylko na celu zdiagnozowanie schorzenia lecz także określenie, czy dany stan chorobowy kwalifikuje się do leczenia homeopatycznego. Zaburzenia czynnościowe, nerwobóle, nieprawidłowe funkcjonowanie wegetatywnego układu nerwowego, można z powodzeniem leczyć metodami homeopatycznymi. Również początkowe stadia ostrych chorób zakaźnych (między innymi choroba przeziębieniowa, grypa, ostre zapalenie górnych dróg oddechowych) mogą dobrze oddziaływać na leki homeopatyczne. Choroby, w których doszło do nieodwracalnego uszkodzenia tkanek i narządów (np. cukrzyca) są bezdyskusyjną domeną leczenia alopatycznego – nikt bowiem nie ma zamiaru zastępować insuliny lekiem homeopatycznym. Leczenie chorób nowotworowych pozostaje także wyłącznie w zasięgu chirurgii skojarzonej często z radio- i chemioterapią przeciwnowotworową. Stosowanie w tych chorobach leków homeopatycznyc h zamiast leczenia ratującego życie jest zwykłym szalbierstwem. Cecha charakterystyczna homeopatii jest daleko posunięty indywidualizm postępowania – lek należy dopasować do pacjenta, a nie pacjenta do leku. Leczenie homeopatyczne jest więc oddziaływaniem konkretnego, indywidualnie dobranego środka leczniczego na równie konkretnego pacjenta. Zrozumienie tej zasady może pomóc nam w nawiązaniu przyjaźni z homeopatią.

Grypa jest ostrą chorobą zakaźną wywoływaną przez wirusy. Źródłem infekcji jest chory człowiek, który podczas kaszlu lub kichania wysyła w powietrze miliony wirusów w mikroskopijnych kropelkach wydzieliny z dróg oddechowych. Wbrew powszechnemu przekonaniu droga kropelkowa nie jest jedynym sposobem szerzenia się infekcji wirusowych. Czasami istotną rolę w zarażeniu odgrywają ręce. Droga jest prosta, wystarczy podać rękę osobie przeziębionej, a następnie przenieść wirusy na swoje śluzówki.

W klimacie umiarkowanym najwięcej przypadków zachorowań na grypę notuje się w okresie jesienno-zimowym. Jednak zmieniające się warunki atmosferyczne nie są bezpośrednim czynnikiem wywołującym infekcję. Dzieje się tak dlatego, że w tym okresie często dochodzi do wyraźnego osłabienia naszego systemu obronnego. Przebywanie w zamkniętych, słabo wietrzonych pomieszczeniach, ograniczona aktywność fizyczna i niezbyt urozmaicona dieta nie wzmacniają naszego systemu immunologicznego. Ponadto wiadomo, że stres, brak snu i przemęczenie zwiększa ryzyko zachorowań.

Grypa rozpoczyna się gwałtownie, w ciągu kilku dni od zakażenia: wysoka gorączka z dreszczami, często oporna na leczenie środkami przeciwgorączkowe, bóle głowy i bóle mięśniowe, suchy, męczący kaszel i ogólne złe samopoczucie. Choroba trwa zwykle dłużej niż zwykłe przeziębienie, a organizm wolniej powraca do zdrowia.

Leczenie opiera się głównie na podawaniu środków zmniejszających objawy towarzyszące infekcji oraz wzmacnianiu naturalnych sił obronnych organizmu. Z wirusem nie należy się targować, bardzo ważne jest właściwe odżywianie i wypoczynek. Nie przestrzeganie prostych zasad zdrowego rozsądku może doprowadzić do groźnych powikłań, głównie ze strony układu oddechowego i krążenia. Zastosowanie leczenia homeopatycznego na samym początku grypy pozwala na szybki powrót do zdrowia bez powikłań. Poprzez wzmocnienie mechanizmów obronnych infekcja zostaje przezwyciężona. Jednocześnie wytwarza się odporność na nawroty choroby. Należy również chronić przed grypą osoby jeszcze zdrowe, stosując u nich preparaty homeopatyczne.

Polecanym przez nas lekiem homeopatycznym na przeziębienie i infekcje grypowe jest Ju Grippan S. Skład preparatu zapewnia szerokie spektrum działania i szybką reakcję ze strony organizmu:

BRYONIA, czyli korzeń przestępu, zalecana jest w homeopatii w stanach gorączkowych, które narastają powoli, w stanach zapalnych gardła i krtani, w suchym nieżycie oskrzeli (szczególnie kaszlu grypowym).. Bez względu na przyczynę dolegliwości, lek ten stosuje się u osób, które skarżą się na silne pragnienie, wyczerpanie i bóle narastające pod wpływem najmniejszego

ECHINACEA ANGUSTIFOLIA, czyli jeżówka wąskolistna jest rośliną pochodzącą z Ameryki Północnej, stosowaną przez Indian do leczenia trudno gojących się ran, ukąszeń owadów i węży. Obecnie jest polecana jako środek zapobiegający grypie i chorobom górnych dróg oddechowych. Zawarte w niej substancje czynne doskonale wzmacniają system odpornościowy oraz pobudzają mechanizmy odtruwania organizmu..

EUPATORIUM PERFOLIATUM – sadziec konopiasty zalecany jest głównie przy infekcjach grypopochodnych, w których występują bóle kończyn , ogólne rozbicie mięśniowe, bóle głowy w okolicy potylicznej, bóle gałek ocznych

FERRUM PHOSPHORICUM – fosforan żelaza w homeopatii jest lekiem szczególnie skutecznym w początkowej fazie stanów gorączkowych i zapalnych.

Przeziębienie to potoczne określenie wirusowych infekcji górnych dróg oddechowych. Wbrew swojej nazwie przechłodzenie organizmu nie musi być ich bezpośrednią przyczyną . Podatność na infekcje w znacznej mierze jest uzależniona od funkcjonowania naturalnych mechanizmów obronnych organizmu. Otaczający nas świat pełny jest zarazków, które stale przenikają do naszego organizmu. Mimo to, ludzie żyją, często nie dostrzegając toczącej się w nich walki. Zawdzięczamy to sprawnie działającemu systemowi immunologicznemu. Rosnące tempo życia, zmuszające nas do działania w nieustannym stresie, złe odżywianie, szkodliwy wpływ środowiska oraz niektóre leki obniżają naszą odporność, zwiększając ryzyko infekcji.

Wirusy mogą przedostać się do górnych dróg oddechowych różną drogą. Najczęściej przenoszone są drogą kropelkową lub poprzez “samozarażanie się”, np. przez podanie ręki przeziębionej osobie lub dotykanie przedmiotów używanych wspólnie z chorą osobą, a następnie dotknięcie tą ręką nosa lub oczu. Objawy związane z przeziębieniem znane są niemal wszystkim: uczucie drapania w gardle, zatkany nos, wodnisty katar, suchy kaszel oraz stany podgorączkowe. W większości przypadków dolegliwości te ustępują w ciągu krótkiego czasu. Przeziębienia nie należy lekceważyć, ponieważ może doprowadzić do poważnych powikłań, głównie ze strony układu oddechowego i krążenia. Pamiętajmy, że każda infekcja osłabia działanie naszego systemu immunologicznego. Ponadto sami, lecząc się nieprawidłowo, osłabiamy siły odpornościowe organizmu. W profilaktyce przeziębień istotne jest żeby zapewnić organizmowi większą ilość snu i wypoczynku, odpowiednią porcję ruchu i właściwe odżywianie. Należy też często myć ręce i unikać kontaktu z osobami przeziębionymi.

W przypadku nabytej infekcji górnych dróg oddechowych polecamy lek homeopatyczny o nazwie Ju Bronchan C. W skład leku wchodzi:

KALIUM BICHROMICUM – dwuchromian potasu, zastosowany homeopatycznie pobudza mechanizmy regulujące czynność wszystkich błon śluzowych, szczególnie przewodu pokarmowego i oddechowego. Jest specjalnie zalecany przy zapaleniach gardła i zatok przynosowych, przebiegających z utratą węchu, śluzowo-ropną, gęstą wydzieliną oraz z tendencją do tworzenia głębokich owrzodzeń.

CEPA – pospolita cebula znalazła zastosowanie w leczeniu obolałego gardła, ostrego wycieku wodnistej wydzieliny z nosa, łzawienia, drapania w krtani i odczucia szostkości w gardle aż do bezgłosu.

RUMEX – Jest to powszechny w Europie szczaw. W homeopatii znajduje zastosowanie głównie w infekcjach górnych dróg oddechowych przebiegających z suchym, męczącym kaszlem nasilającym się podczas wdychania zimnego powietrza.

TARTARUS STIBIATUS – Winian antymonylo-potasowy przyspiesza usuwanie zarazków i trucizn z organizmu poprzez zwiększone wydzielanie śluzu w oskrzelach. Jest stosowany jako pomocniczy lek w zapaleniach oskrzeli i płuc, w których występują trudności z odkrztuszaniem zalegającej, lepkiej wydzieliny.

Cykl menstruacyjny to okresowe zmiany w organizmie kobiety zachodzące pod wpływem hormonów płciowych. Trwa od pierwszego dnia krwawienia do dnia poprzedzającego kolejną miesiączkę, zwykle od 24 do 32 dni. Przed menstruacją i w czasie pierwszych dni menstruacji niektóre kobiety skarżą się na złe samopoczucie: bóle podbrzusza, bolesne obrzmienie piersi, migreny, skłonność do omdleń oraz zmian w nastroju i zachowaniu (nerwowość, rozdrażnienie). W większości przypadków dolegliwości te nie są spowodowane żadną chorobą. Należy jednak pamiętać, że podobne objawy mogą towarzyszyć wadom wrodzonym i stanom zapalnym narządu rodnego, mięśniakom, torbielom jajnika, zaburzeniom hormonalnym oraz innym poważnym chorobom. W przypadku jakichkolwiek wątpliwości należy zasięgać porady lekarza. Często dolegliwości te nasila nadmiar używek (alkohol, kawa, nikotyna), stres, zmartwienia oraz brak ruchu.

W wielu przypadkach bolesnego krwawienia skuteczne są metody naturalne połączone ze zmianą trybu życia i sposobu odżywiania. Warto więc, szczególnie w tym okresie, zrezygnować z ciężkostrawnych, ostrych potraw, alkoholu, kawy oraz unikać stresów. Dieta powinna zawierać jak najwięcej produktów bogatych w składniki odżywcze oraz właściwą ilość niegazowanych płynów, np. wody mineralne lub herbatki ziołowe. Niezależnie od stosowanej diety należy organizmowi dostarczyć odpowiednią porcję ruchu i snu.

W przypadku nasilających się bólów menstruacyjnych radzimy zastosować preparat homeopatyczny Ju Menstran . Dzięki odpowiednio dobranym składnikom lek działa rozkurczająco i szybko znosi ból.

Ju Menstran zawiera:

CAULOPHYLLUM THALICTROIDES – roślina skuteczna w leczeniu czynnościowych zaburzeń miesiączkowania, charakteryzującymi się skąpymi krwawieniami z silnymi bólami występującymi zwłaszcza pierwszego dnia.

POTENTILLA ANSERINA – pięciornik gęsi, który zmniejsza napięcie mięśni gładkich macicy i jelit. Ze względu na działanie rozkurczające znalazł zastosowanie w terapii dolegliwości towarzyszącym krwawieniu miesiączkowemu i skurczach jelit.