Terapia ericksonowska, której twórcą był amerykański psychiatra i psycholog Milton H. Erickson, opiera się na założeniu, że każda jednostka (a więc i jej problem) jest niepowtarzalna. Celem terapeuty jest więc rozpoznanie indywidualności klienta i zastosowanie strategii postępowania, która jest dopasowana do specyfiki jego problemu.

W podejściu ericksonowskim dominuje nastawienie na wywoływanie zmian poprzez uruchamianie wewnętrznych zasobów jednostki, docieranie do konstruktywnych aspektów jej nieświadomości oraz zorientowanie na przyszłość.
Terapeuta ericksonowski pracuje w oparciu o wykorzystanie hipnozy, rozumianej przede wszystkim jako szczególny kontekst komunikacji interpersonalnej. Wobec każdego klienta hipnoza stosowana jest w odmienny sposób.
W trakcie terapii opartej na podejściu ericksonowskim spożytkowaniu ulega wszystko to, co wnosi klient w trakcie jej trwania. Terapeuta stosuje paradoks, humor, a także wiele technik niedyrektywnych (np. przypowieści, metafory). Wykorzystywane są także elementy terapii poznawczo – behawioralnej.

Psychoedukacja

• nauka samodzielnej pracy nad własnymi problemami
• spotkania grupowe służące poznawaniu sposobów radzenia sobie z konfliktami w grupie, społeczności
• spotkania grupowe poświęcone teorii psychologii zorientowanej na proces
• szkolenia praktyczne z psychologii zorientowanej na proces
• praca z procesem

Forma terapii oparta o psychologię zorientowaną na proces; Arnolda Mindella; każdy człowiek ma swój własny, niepowtarzalny proces życiowy, który wykracza daleko poza to, z czym się aktualnie identyfikujemy. To wszystko, czego doświadczamy jako problemu jest sygnałem pomijanych, ważnych aspektów życia. Terapeuta pracujący z procesem pomaga drugiej osobie rozpoznać jakie zmiany chcą (potrzebują) się w niej dokonać. Następnie wspólnie wypracować sposoby wprowadzania tych zmian w życie codzienne. Pracując z procesem koncentrujemy się w zależności od siły sygnałów na aktualnych doświadczeniach: na dolegliwościach fizycznych (cielesnych), na wewnętrznych i zewnętrznych konfliktach, zablokowaniach, urazach i obsesjach, snach, itd.

Terapia psychodynamiczna

Psychoterapia psychodynamiczna a w szczególności teoria relacji z obiektem zakłada, że źródło naszych problemów wywodzi się z naszego wewnętrznego świata psychicznego rozumianego jako dynamiczna struktura. Struktura ta kształtuje się poprzez interakcje ze znaczącymi osobami w naszym życiu. Największe znaczenie dla nas mają oczywiście nasze relacje z najważniejszymi osobami jakimi są nasi rodzice czy inni ważni opiekunowie w dzieciństwie. Głównym źródłem zrozumienia nas samych są nasze relacje międzyludzkie. Relacja z terapeutą pozwala poznać i zrozumieć tę wewnętrzną strukturę psychiczną oraz to jak wpływa ona na nasze bieżące stosunki z innymi i na rozumienie świata. Zrozumieć jak przeszłość wpływa na teraźniejszość, jak nasze wcześniejsze relacje warunkują to w jakie związki wchodzimy teraz i dlaczego. Wszystko to otwiera nowe perspektywy i możliwości przede wszystkim bardziej satysfakcjonujących związków z innymi.